W kościele pod wezwaniem św. Apostołów Piotra i Pawła odsłonięto tablicę poświęconą pamięci starszego szeregowego Jana Sulowskiego uczestnika wojny polsko-bolszewickiej.
Uroczystość odbyła się w asyście Wojska Polskiego, aktu odsłonięcia tablicy dokonali: Władysław Diakun - burmistrz Polic, generał dywizji Maciej Jabłoński - dowódca 12. Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej, Krzysztof Męciński - naczelnik Oddziałowego Biuro Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN w Szczecinie oraz członkowie rodziny Jana Sulowskiego. Po uroczystości przedstawiciele oficjalnych delegacji złożyli kwiaty i zapalili znicze na grobie Jana Sulowskiego, który spoczywa na cmentarzu komunalnym w Policach-Jasienicy. Tablica pamiątkowa oraz pomnik nagrobny zostały sfinansowane ze środków Oddziału IPN w Szczecinie.
Kim był bohater?
Jan Sulowski, s. Pawła i Józefy z domu Pawlosówny, urodził się 28 grudnia 1897 roku w Draganach (pow. krasnystawski). W 1912 r. ukończył dwa oddziały szkoły powszechnej w Wysokiem, później – jak podaje w życiorysie – pracował w fabryce. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do armii rosyjskiej, w latach 1915–1917 służył w 62 Suzdalskim Pułku Piechoty. Jednostka ta brała udział w walkach o Osowiec podczas I wojny światowej. W 1917 roku pan Jan został żołnierzem Legionów Polskich i do 1918 roku służył w 3 Pułku Piechoty, a po utworzeniu w odrodzonej II Rzeczypospolitej Wojska Polskiego, w maju 1919 r. wstąpił do 7 Pułku Piechoty, w którym pozostał do zakończenia wojny polsko-bolszewickiej. Pułk poniósł krwawe straty w bitwie pod Kulbiczami i nad Berezyną wiosną 1920 roku. Od lipca 1920 roku żołnierze 7 PP walczyli z osławioną Armią Konną Siemiona Budionnego. 16 sierpnia pułk ruszył do kontrnatarcia, trzy dni później zdobył Brześć nad Bugiem. 25 sierpnia 7 pułk w wypadzie na Żabinkę rozgromił 57 dywizję bolszewicką, wziął do niewoli 650 jeńców i zdobył 12 karabinów maszynowych oraz 4 samochody. Straty w wypadzie były minimalne i wyniosły jednego zabitego oraz jednego rannego. Wypad został doceniony w komunikacie Sztabu Generalnego z 27 sierpnia.
Jan Sulowski walcząc na froncie, został odznaczony Krzyżem Srebrnym (V klasy) Orderu Wojennego Virtuti Militari, przyznawanego za czyn wybitnego męstwa, połączony z narażeniem życia. W 1921 r. Sulowski został przeniesiony do rezerwy w stopniu starszego szeregowca i otrzymał przydział na osadę wojskową w Jatwiesku, gdzie gospodarował do wybuchu II wojny światowej. W 1940 r. został wywieziony do Związku Sowieckiego, skąd w 1942 r. trafił do Persji. Wstąpił tam do Armii Polskiej na Wschodzie, a następnie do 2 Korpusu Polskiego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, sformowanego w lipcu 1943 r. W jego szeregach przebył szlak z Persji, przez Włochy do Anglii, gdzie przybył w 1946 r. Do kraju powrócił w lipcu 1946 r. Zamieszkał w Jasienicy koło Polic, gdzie prowadził gospodarstwo rolne. Zmarł 5 maja 1963 roku. Do dziś przy ulicy Jana Kazimierza stoi dom, w którym mieszkał pan Jan, uczestnik trzech wojen.
Ś.p. Jan Sulowski spoczywający na cmentarzu w Policach-Jasienicy, został odznaczony Krzyżem Srebrnym (V klasy) Orderu Wojennego Virtuti Militari za bohaterstwo w czasie wypadu na Żabinkę w sierpniu 1920 roku. Znalazł się w gronie kilkunastu oficerów i szeregowych
Jak głosujemy w II turze wyborów samorządowych
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
