Pomnik poległych w czasie pierwszej wojny światowej wrócił do Mierzyna. Waży prawie 2 tony

Pierwotnie pomnik wieńczył jeszcze krzyż, kształtem nawiązujący do Żelaznego Krzyża, czyli pruskiego i niemieckiego odznaczenia wojskowego. Pomnik stał przy bocznej furtce od strony północnej, dookoła pomnika nasadzono dęby szypułkowe, odmiany stożkowatej, które rosną do dziś. Pomnik z 1920 roku był jednym z wielu upamiętnień dotyczących poległych w pierwszej wojnie światowej. Na mierzyńskim pomniku do dziś są czytelne nazwiska, wśród nich jedno o słowiańskim brzmieniu: Boleslav Kujawski, poległy w czerwcu 1917 roku.

- Pomnik do lat 60. XX w, znajdował się na cmentarzu przykościelnym w Mierzynie. Usunięto go prawdopodobnie ok. 1962 roku, po czym zaginął na 50 lat. W 2011 roku pomnik, na terenie starej fabryki, znaleźli członkowie Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Polickiej "SKARB" w Policach i przewieźli do swojej siedziby - schronu przy ul. Spółdzielczej. Kilka lat temu, po wydaniu mojej książki o historii Mierzyna, pojawił się pomysł powrotu pomnika na swoje miejsce, jakiś czas temu wróciłem do tej koncepcji i dzięki pomyślnej decyzji prezesa stowarzyszenia - Marka Bandrowskiego i ks. prałata kanonika Zbigniewa Wyki - proboszcza parafii MB Bolesnej w Mierzynie pomnik wrócił do „domu” - wyjaśnia komisarz dr Marek Łuczak, policjant i historyk. - Upamiętnia on 29 poległych w latach 1914-1918 mieszkańców wsi Möhringen. Ustawiono go ok. 1920 roku na cmentarzu przy kościele, przy ulicy Weleckiej. W jego narożnikach posadzono 4 dęby szypułkowe zw. piramidalnymi. W zwieńczeniu umieszczono kamienny krzyż żelazny. Na cokole, od strony ulicy wyryto na nim płaskorzeźbę z krzyżem i mieczem, pod którą umieszczono inskrypcję: Unseren im Weltkrieg / 1914-1918 / gefallenen Helden / Gemeinde Möhringen. Pomnik liczy 1,4 metra wysokości, wykonano go z szarego granitu i waży prawie dwie tony. Po bokach pomnika umieszczono nazwiska poległych żołnierzy, chronologicznie, tak jak polegli na froncie. Całość umieszczono na kilkustopniowej podstawie. Dzisiaj ustawiliśmy sam cokół, na zachowanej betonowej podmurówce, dokładnie tam, gdzie ustawiono go 100 lat temu, pomiędzy 4 dębami. Postaramy się odnaleźć jego brakujące elementy.

To nie wszystkie odkrycia związane z cmentarzem w Mierzynie

- W ramach prac przy rewitalizacji cmentarza, prowadzonych przez parafię MB Bolesnej w Mierzynie, na prośbę proboszcza przeszukaliśmy teren za pomocą szpic i odnaleźliśmy dolną połowę nagrobka Emilie Mathilde Rasch z d. Schumacher. Emilie urodziła się 23 kwietnia 1841 roku w Mierzynie, była córką pomocnika młynarza Christiana Schumacher i Christine Wilhelmine Schumacher z d. Krüger z Mierzyna. W 1873 roku wyszła za mąż za Johanna Daniela Friedricha Rasch (ur. ok. 1848 roku w Warszewie, zm. 2 października 1923 roku w Berlinie-Neukölln). Mieli dzieci: Annę Berthę (ur. 29 września 1875 roku, 2 czerwca 1898 roku wyszła za mąż za Paula Friedricha Rudolfa Carla Wilhelma Lenz), Berthę Auguste (ur. 15 grudnia 1878 roku, w 1905 roku w Göritz Kreis Prenzlau wyszła za mąż za Karla Friedricha Wilhelma Dochow w Berlin) i Albertine Emilie (ur. 26 grudnia 1881 roku, zm. 28 lipca 1886 roku). Emilie Rasch zmarła 7 maja 1901 roku w Mierzynie - relacjonuje Marek Łuczak. - Następnie znaleźliśmy podstawę krzyża z czarnego, polerowanego granitu wykonaną w pracowni Rudolfa Emila Ahorna w Szczecinie przy al. Wyzwolenia (nm. Pölitzerstrasse 58). Wszystkie odnalezione elementy posłużą do budowy lapidarium przy cmentarzu przykościelnym w Mierzynie. Temperatura osiągnęła 36 stopni, więc na dziś zakończymy prace, będziemy je kontynuować później. Dziękuję jeszcze raz stowarzyszeniu Skarb z Polic za wasze podejście do historii oraz wszystkim obecnym.